A little bit of snow, not too cold, no wind and a bright sun……..life in Sweden is pleasant on days like this 🙂

2023 has started grey and quite dark in Sweden. Snow comes and goes and we miss the sun for several weeks now. Maybe it will get better when the real winter starts….but to be honest I would prefer an early spring ;-).

2022 unfortunately ended a bit sad. Half december I was informed that Brasil, the almost 12 years old son of Kallima and Massimo, was diagnosed with Feline lymphoma. Lymphoma is one of the most common cancers seen in cats.
I felt so sorry for his owner Ronald, but what can you do…I knew Brasil was in good hands and we could only hope that he could stay with him some more time. But things went faster as everybody expected and on December 30 Ronald informed me that Brasil was put asleep at the vet that afternoon.

After Zaina and Thyrza Brasil is our third ‘kitten’ in three months that now has become a star. Time goes by so fast…I still can remember them so well as a kitten. I am thankful that also Brasil had a wonderful life as a deeply loved family member. Rest in peace dear Brasil ❤ .

A bit earlier we also had to say goodbye to Cheetah, our Galgo Espagnol. She’s alive and healthy but not with us anymore. Donna, our whippet girl was not very happy with her. When Cheetah arrived in 2019 it was ok but after a year or so she began to have problems with her and she started t withdraw in the corner of the living instead of being with us like she did before. Of course we tried to change this, and it wasn’t that Cheetah was agressive to her or so, but it was clear that Donna was not happy with the situation. In October we decided that this was not fair anymore and we contacted the German rescue organisation where Cheetah came from. Meanwhile she has found a lovely new home. We miss her, but Donna is happy and back again in my arms on the couch, like she was before. Have a wonderful new life dear Cheetah, you will stay in our hearts forever.

We’ll…so far the not so happy news. But the title of this blog suggests also other kind of news…

Seven months ago we moved to Sweden. My husband’s wish, not so much mine but I wanted to give it a try because he had been talking about it for years.
But when you really feel from the beginning this is not the place that will make you happy, it becomes very difficult. For a while we thought about returning to Holland. But then I found a beautiful house on the internet, in Carinthia, Austria. Austria was second on our list. It was in the area we had been thinking of earlier and it seemed the perfect fit. John went to see it and a few weeks later the house was ours!

Meanwhile our house in Sweden is sold and in April we will move to Austria. Of course there’s lots to arrange again, and Verona and Ganna have to wait for their honeymoon until we get there.

It will also be a long trip for the cats, about 20 hours by car. I am a bit worried about Kallima, she has become a bit older and the switch from Holland to Sweden last june wasn’t easy for her. She needed her time to feel relaxed again.

The coming months will be filled with packing again etc. And I’ll think about the future language for this blog. I speak German quite well but for writing I might prefer English. On the other hand, it would be a good exercise and better for new contacts in my new home country if I choose for German. We’ll see….to be continued 😉

Seven weeks have past since Zaina died. She is on our minds every day and it is still strange to see the empty spot on the couch were she mostly stayed the last months.

Early december we where informed that Thyrza, Zaina’s sister, also died. The two boys of this litter passed away some years ago so now they are all gone…a strange feeling an idea. I still can remember their kitty time with us so well. It wasn’t an easy littter and we had zero experience so it was a hard time. But they all made it and gave their later families so much love and happiness, they will never be forgotten.

But as they say…life goes on…..and we are lucky to have Ganna to coninue the line of Yara. Ganna is doing very well but he has changed from boy to man in the last month. He is still such a sweetheart but his hormones now tell him he wants a love affair. He looks at his mother and Verona in a different way now and that makes all three a bit stressed. So we keep Ganna a bit more seperated now from them which he accepts very well. Lucky for him he can stay with Noortje in one room, she knows how to handle his amorous ambitions 😉 . Verona was finally in heat again last week but a litter doesn’t fit in our planning for the next few months so she and Ganna will have to wait untill spring.

Ganna and Verona early november, watching the deer around the house

Kallima catching the late autum sun in the kitchen

Suddenly, a bit by suprise it started snowing on November 19…and quite a lot, almost 30 cm in 24 hours! Specially the youngsters Ganna but above all Verona loves it! The cold doesn’t seem to bother her at all, she is outside for hours.

Ganna overlooking the transformation from green to white

30 cm of snow

Playing time in the winter chalet

From wigwam to igloo 😉 Didi is not a big fan of the new decoration

The couch is more her favourite these days 😉

With the sun the effect is magnificent, specially in the forest

After today the snow will start to melt so we are not sure of a white Christmas. We’ll wait and see.

Despite of the difficult and huge expensive time for many of us we wish everybody a merry Christmas and a wonderful, happy and healthy 2023.

Not unexpected but still very sadly we had to say goodbye to our sweetheart Zaina.

We knew winter would become very difficult for her because colds are influenced by the seasons, and it was clear that Zaina’s problem increased again since autumn started. In my last post I wrote that we would hope for the best, but inside I knew better…

Over the course of October, we saw further deterioration in her well-being and it became increasingly clear that we had to let her go soon. As the antibiotic treatments early this year did not, or only briefly, help and at the same time were quite taxing for Zaina, restarting with it was no option. She also started to lose some weight, for the first time since we arrived in Sweden.

In the last week of October we contacted the vet in Hogsby to help Zaina. Unfortunately euthanasia here is only done in the clinic. That made me very sad because we prefer to let our animals go in their familiar environment, but there was no choice. On Friday 28 October we drove with Zaina to the clinic where she breathed her last at 15.00 pm. I consoled myself that she had felt me untill her last moment.

Zaina was born in my hands, and she died in my hands. 15,5 years were in between….We are very sad but also grateful she was there for such a long time, and most of the time in good health.

She wil be remembered as the most social cat we have had. Zaina was social with everone; congeners, the kittens who were born here, the dogs, visitors….Zaina had no problems with anyone, and nobody ever had a problem with Zaina. When a kitten from outside the cattery was introduced Zaina immediatly cared about the new resident to make them feel comfortable.

Zaina was also our cuddliest cat ever. Of course all Somali’s are very people oriented but Zaina was VERY people oriented and cuddling was one of her first necessities. Untill she was about ten years old this cuddling was also during the night when she insisted on sleeping half over my face. I finally had to stop this because it was just too much. Finishing my diner beside her was also impossible, she just couldn’t wait to ‘attack’, she just had to cuddle…

Dear Zaina, a few days ago you returned home, as ashes… We reunited you with your beloved mother Yara who left us much too soon in 2011.

Dear ones, we will never forget the two of you. You have brought us so much, we could never have imagined when we decided in 2006 to adopt a Somali female, Yara.

Rest in peace sweethearts ❤ ❤

After a long, dry and hot summer where temperatures went up to 36 degrees in our area, fall has arrived a couple of weeks ago with quite different temperatures. Yesterday it was the first time the grass was a bit frozen in the morning.

What did we do this summer….well, we worked hard for our Somali’s to save a part of the garden for them, so they could enjoy the outdoor life again, like they were used in Holland. We aren’t very experienced handymen ;-)) and we had to deal with some special problems like the very stony surface and the fact that the garden is not really flat. But within about a month we fixed something quite nice for them and everybody is very happy with it.

Like I told in my previous post we were waiting for Verona to get in heat around half July. Well, she did, exactly half July. I decided to wait for the next heat because we were still so busy at that time with unpacking, the emigration administration etc. . Also Verona did have the pill for little two months wich is not very good for the uterus, so mostly I prefer to wait for the second heat after stopping the pill so the uterus can recover.
I was about 99% sure that her next heat would be around the end of July because she always has her heats every two weeks…….yes, always…, exept when you relay on it of course, haha. So we waited the whole summer…untill finally last week. But, unlike the very strong heat in July, this one was just so and so, and Ganna was hardly interested. So now we have to wait untill the next…I hope it doesn’t take two months again, but I can only wait and hope…

And then of course our worry child Zaina. Her problem with the chronic cold has increased again over the last month. We can hear and see that sometimes it’s not very comfortable for her. That makes one think of course…you don’t want her to suffer. But she still has such a good appetite, she even gained weight in July! I’m surprised by this good appetite because cats eat with their nose and it’s obvious that Zaina’s sense of smell must be disturbed. So brave Zaina! Also she still loves to hug and she goes for a walk in the garden. So we think her life is still ok. But we realise that this winter will become difficult for her…let’s hope she makes it and we can celebrate her sixteenth birthday next spring ❤

On June 23 we arrived fully packed in Sweden. It was a beautiful welcome at the Oresund Bridge ❤

It had quite been a logistic challenge with the cats and dogs but everybody arrived save and in good condition, even our eldest Somali girl Zaina. She is 15 and I was worried a lot about her before this trip because she hadn’t been well since early this year, and in April it even looked like she would leave us forever. But she recovered surprisingly and she amazed me again after the long trip from Holland. Meanwhile her situation is a little less but still pretty ok.

My husband John visited the house several times this winter, but for me it was the first time. But I liked it immediatly, it looked exactly like I’d seen it on the many pictures I had and I loved the atmosphere of it.

A few days later our stuff arrived and than the house became our home. The cats where spoiled with two new cat trees 😉 :

The coming weeks and maybe months we still have a lot to arrange according to our emigration, but we also try to enjoy the wonderful weather we have had mostly untill now. And, there’s also plans for our first litter in Sweden. Verona is almost in heat, she has to wait untill the next one, probably by the end of July, and than she and Ganna can go on their honeymoon 🙂 . I’ll keep you posted…

Wat vliegt de tijd….nog maar een maandje en dan hebben we Nederland achter ons gelaten. Het zou wel fijn zijn als het zover is want dan hebben we de meeste drukte gehad, en het meeste geregeld. Wat komt er een hoop kijken bij emigratie. Dat weet je vooraf wel natuurlijk wel maar als je eenmaal in het proces zit ervaar je het pas echt. Maar we zitten op schema en tot nu toe hebben we geen onverwachte tegenslagen gehad gelukkig.

Over Zaina goed bericht, ze is er nog en in vrij goede doen. Niet lang na mijn laatste bericht over haar begin april waren we met haar en de vijf andere katten naar de dierenarts geweest voor de vereiste rabiës prik. Het was toen niet goed met haar en zoals we al vermoedden zag ook de dierenarts de reis voor haar naar Zweden niet meer zitten. De verwachting was dat ze in de loop van april steeds verder achteruit zou gaan en dat we op enig moment de beslissing zouden moeten nemen om haar in te laten slapen.

Maar, wonder boven wonder knapte ze langzaam op! En nog steeds is ze vrij goed, niet top, maar veel te goed om haar in te laten slapen. Het is afwachten hoe de verhuizing op haar zal uitwerken. We hopen dat de impact meevalt en dat ze toch nog een poosje in Zweden kan genieten. Het is me toch wel een sterke tante hoor….haar wil om te leven is nog steeds zo groot als toen ze kitten was en het ook niet vanzelf ging.

Met Ganna gaat ook alles goed. Hij is intussen een mooie kerel van bijna negen maanden. Ik ben zo blij dat hij is gebleven, het is een schat van een kater en sociaal met alles en iedereen. En….tot nu toe sproeit hij niet, hopelijk blijft dat nog een poosje zo 😉

De andere katten doen het ook perfect en hoewel er al een en ander in het huis is veranderd zoals steeds meer dozen enzo, heb ik niet het idee dat ze al verhuisstress hebben. De veranderingen gaan geleidelijk en de meest vertrouwde mandjes, klimpalen enzo zijn nog gewoon aanwezig, die worden pas de laatste week ingepakt.

Ons huis in Drenthe hadden we snel verkocht en dat is een zorg minder. Ik merk wel dat het ook wel een beetje pijn doet dat we dit plekje kwijt raken, we woonden hier erg mooi en rustig.

En verder is het nog meer afscheid nemen. Van vrienden, familie, kennissen, van onze vertrouwde dierenarts, leuke plekjes in de buurt etc etc…. en dat is best wel slikken. Komt bij dat ik ons huis in Zweden nog steeds niet gezien heb, dat is er niet meer van gekomen en dat maakt het ook nog steeds erg onwerkelijk. Een van de vriendinnen die gedag kwam zeggen heeft trouwens heel mooie foto’s gemaakt van de katjes, ik plaats er in dit stukje verschillende van. Dank je wel Hélène!

Gezien de aller drukste weken die nog op ons afkomen denk ik dat dit de laatste update vanuit Nederland is. Eenmaal gesetteld in Zweden ga ik de site gedeeltelijk in het Engels overzetten en ook een eerste bericht in het Engels plaatsen…dat lijkt nu nog heel raar maar eenmaal aan de andere kant van de grote brug zal het vanzelfsprekender aanvoelen denk ik.

Hopelijk tot ziens over een poosje!

Al een paar jaar speelde het idee in onze gedachten om te emigreren zodra John met zijn werk kon stoppen. Verschillende landen kwamen voorbij, met allemaal hun plussen en minnen. Ergens gaan wonen is iets anders dan er op vakantie gaan. Je laat ook veel achter, daar hebben we goed over nagedacht, maar het opent ook weer nieuwe deuren. Hoe het uitpakt is eigenlijk nooit te overzien, maar ik denk dat we vooral spijt krijgen als we het niét doen.

Onze keuze is uiteindelijk op zuid Zweden gevallen. Een poosje geleden hebben we er een leuk huis gekocht met genoeg ruimte binnen en buiten voor onze dieren. Het is voorlopig ons vakantiehuis. Van de zomer hopen we er definitief te gaan wonen.

In Zweden zijn de Abessijn en Somali gelukkig niet onbekend, en de vader van Verona is toevallig ook een Zweed! Ik ken er verschillende fokkers en hoop er jaarlijks een nestje te kunnen blijven doen. De planning voor Verona x Ganna is in de nazomer/herfst van dit jaar. De website/blog blijft bestaan maar de berichtjes zullen t.z.t. in het Engels gaan, en wie weet later in het Zweeds….al lijkt mij dat nu nog heel ver weg ;-).

Komende dinsdag krijgen alle katten alvast hun rabiësprik. Tenminste dat hoop ik…want Zaina’s klachten zijn drie weken na de doxycycline kuur toch weer terug gekomen. Het is nog niet zo heftig als voor de kuur maar we zijn helaas voor 80% weer terug bij af. Ik had het wel verwacht maar het is verdrietig omdat we weten dat er eigenlijk geen verdere behandelopties zijn. Ik weet niet of ze nu de vaccinatie mag hebben, en hoe het verder gaat. Eigenlijk ben ik bang dat ze niet meer in Zweden gaat komen, maar dat denk ik al een hele poos. Dinsdag gaat ze in elk geval mee naar de dierenarts en zullen we verder overleggen.

We zijn altijd blij als we van onze vroegere kittens of herplaatsers wat horen. Onlangs kregen we een mooie foto van Massimo, onze vroegere kater. Vanwege zijn twaalfde verjaardag had ik zijn mensen nog eens aangeschreven en kreeg ik een leuke mail met foto terug. Hij ziet er goed uit en is eigenlijk nauwelijks veranderd. Ik heb de foto doorgestuurd naar zijn Duitse fokster Isabel Delank die ook nog steeds erg betrokken is bij het wel en wee van haar fokjes. Van haar kreeg ik een foto terug van Massimo’s moeder Tabanya on Tiptoe, 17 jaar intussen, met een wat mindere gezondheid maar dat is begrijpelijk op die leeftijd.

De komende maanden zullen we erg druk zijn met alle verdere voorbereidingen voor Zweden. We hopen dat onze dieren niet te veel last gaan krijgen van de stressvolle periode die er aankomt. Helemaal te voorkomen valt dat niet.
Ik hoop nog tijd te vinden voor een of twee berichten voordat de verhuiswagen voor de deur staat….

Begin januari verhuisden Gigolo en Giovanna naar Dordrecht en Giulia naar Noordwolde. Het gaat supergoed met ze. Regelmatig komen er leuke berichtjes en prachtige foto’s van ze, en dat wordt enorm gewaardeerd want ja, het blijven onze kinderen dus we blijven heel graag een beetje op de hoogte hoe het met ze gaat.
Voor Gigolo en Giovanna was de verhuizing het gemakkelijkst want ze bleven samen en er waren bij de nieuwe mensen geen andere katten of honden om aan te wennen….eigenlijk speelden ze gewoon door, alleen in een andere huiskamer en met ander personeel ;-).

Bij Giulia is de overgang wat meer gedoseerd verlopen want Abessijn/mix kater Leo waar ze bij ging wonen was al een jaartje alleen en dan is het logisch dat het even wennen is, zeker met zo’n jonge spring-in-‘t-veld. Maar Judith en Thomas pakten het erg goed aan en de wil om er wat van te maken was bij beide katjes aanwezig. Intussen zijn ze goed aan elkaar gewend, wordt er samen gespeeld en worden er zelfs wasbeurtjes uitgedeeld. Missie geslaagd :-).

Ganna bleef bij ons. Het was heel eventjes vreemd voor hem toen Giulia als laatste nestgenootje was vertrokken maar hij richtte zich al snel op Verona. Die vond één kitten wel zo overzichtelijk en zo werd het in no time een prachtig stelletje. Het zijn net Jut en Jul, bijna altijd in elkaars buurt, doen alles samen, echt heel leuk. Ik had er erg op gehoopt want Verona miste een goed passend speelmaatje en die heeft ze nu gevonden, top!

Eigenlijk had ik nog een derde nestje met Didi willen doen maar met name omdat ze toch wel wat problemen heeft gehad bij beide nestjes, met als laatste de vervelende closteridium perfringens bacterie, besloot ik om haar te laten steriliseren. Ze heeft zeven prachtige en gezonde kittens gekregen waarvan er enkelen de lijn mogen doorzetten, dan mag je heel tevreden zijn. Dus werd ze 21 januari geholpen. Dat is allemaal prima verlopen. Wel heeft ze een week in een fleurig pakje gelopen om te voorkomen dat ze het wondje wel erg schoon wilde houden…wat dan juist daardoor in een ontsteking kan eindigen.

En dan de zorgen om Zaina…
Eind vorig jaar dit jaar kreeg ik steeds meer het gevoel dat 2022 Zaina’s laatste jaar zou worden. Eigenlijk puur vanwege haar leeftijd, ze wordt in april 15. Als ik de vrouwelijke lijn van haar stamboom bekijk zijn die poesjes allemaal 14 jaar geworden. Behalve haar lieve moeder Yara die veel te vroeg overleed door afschuwelijke pech. De zus van Yara, Zaina’s tante dus, overleed vorig jaar februari,15 jaar en een paar maanden. We merken ook wel dat Zaina een oudere dame is geworden. Maar alles ging nog goed eigenlijk. Toch weet je dat er een keer iets op haar pad gaat komen waarbij je haar niet meer kunt helpen….maar wat, en wanneer….

Begin januari kreeg ze weer wat last van haar eerdere kwaal twee jaar geleden, ontstoken neusslijmvliezen….snotteren enzo, en hoorbare hinder in de voorste luchtwegen. Een combinatie van virus en bacteriën. Ze kreeg een injectie cortalone van de dierenarts met de verwachting dat dit afdoende zou zijn omdat we er snel bij waren. Maar de klachten kwamen al gauw terug en er volgde een tiendaagse kuur antibiotica; albipen. We kregen net als twee jaar geleden gelukkig weer hulp van een plaatselijke dierenartsassistente/ kennis bij het geven van deze injecties. Maar ook hierna kwamen de klachten snel terug. Op 9 februari volgde een rhinoscopie om te zien of er net als destijds weer een poliepje zat. Dat bleek niet het geval. De lichte narcose had er deze keer wel flink ingehakt, we schrokken ervan en beseften nog eens dat haar leeftijd intussen echt een dingetje is.
Ze kreeg opnieuw een cortalone injectie en een nieuwe kuur albipen. Maar nu werden de klachten zelfs erger tijdens de kuur, het sloeg helemaal niet aan. Verder zien we dat ze eigenlijk continu last heeft, heel veel slaapt, dat ze wat is afgevallen, dat ze niet meer prettig kan knuffelen…terwijl dat voor haar zo ontzettend belangrijk is. Ze voelt zich niet goed en haar lijfje lijdt onder het gevecht tegen de boosdoeners.

Dierenartsen hebben mbt antibiotica veel minder mogelijkheden dan een aantal jaren geleden en dat maakt het extra lastig.
De laatste hoop is nu gevestigd op 10-14 dagen doxycycline. Dit zijn tabletjes en we gaan hiervoor vanaf morgen dagelijks met Zaina naar de dierenarts want zelf toedienen is onmogelijk bij haar. De dierenarts is positief over het te verwachten resultaat maar ik weet het niet….
We kunnen alleen maar hopen dat deze kuur aanslaat en ze dan voor langere tijd klachtenvrij is anders is het vooruitzicht helaas niet zo goed. We willen er nog even niet aan denken….

Een paar dagen geleden…..duidelijk niet in orde

Intussen zijn we aan de laatste twee weken van het jaar begonnen, en de laatste week dat de vier kittens samen zijn. Ze zijn er aan toe merken we, toe aan hun eigen familie, hun eigen plekje in deze wereld.

Sinds het laatste bericht van 7 november zijn ze weer enorm vooruitgegaan in hun ontwikkeling en zijn ze intussen echte jonge complete katjes geworden die staan te popelen om uit te vliegen.

Hieronder een greep uit de vele foto’s die ik de afgelopen zes weken heb gemaakt. Jammer genoeg kan ik met mijn huidige WordPress abonnement ineens geen filmpjes meer plaatsen, heel apart dat de voorwaarden ineens van één kant zijn veranderd.

Jammer genoeg moesten we kort na dit feestje de kittens van de groten scheiden. Er was een bacterie opgedoken waar ik nog niet eerder van had gehoord, clostridium perfringens, die aangepakt moest worden. De kittens waren al na twee dagen antibiotica klachtenvrij, bij Kallima en Noortje is nog niet alles op orde dus de boel blijft gescheiden. Dat is vooral jammer en wat bewerkelijk maar ook met hun komt het zeker goed.

Vrijdag verhuist Giulia naar Judith en Thomas in Noordwolde (FR). Ze wordt daar het speelmaatje van Aby kruising Leo.
Gigolo en Giovanna blijven samen en vertrekken naar Ingrid en Jules in Dordrecht waar ze helemaal in de watten gelegd gaan worden.
En Ganna, die blijft bij ons hebben we besloten. We moesten er wel even over denken om weer een eigen kater te houden, daar komt wel eea bij kijken. Maar Ganna zou zo leuk passen bij ons wildkleur poesje Verona die nog geen half jaar ouder is dan hij. Hij ontwikkelt zich mooi en heeft een heerlijk karakter, heel knuffelig en mensgericht zoals eigenlijk het hele nestje, en ook Verona, dus dat belooft wat voor een nestje van die twee 😉 .

Rest mij nu nog iedereen ondanks de nieuwe zware maatregelen vanwege omikron toch hele fijne feestdagen en een heel gelukkig 2022 toe te wensen. Laten we hopen dat de wereld er over een paar maandjes weer wat zonniger uitziet. En blijf vooral gezond!