Wat vliegt de tijd….nog maar een maandje en dan hebben we Nederland achter ons gelaten. Het zou wel fijn zijn als het zover is want dan hebben we de meeste drukte gehad, en het meeste geregeld. Wat komt er een hoop kijken bij emigratie. Dat weet je vooraf wel natuurlijk wel maar als je eenmaal in het proces zit ervaar je het pas echt. Maar we zitten op schema en tot nu toe hebben we geen onverwachte tegenslagen gehad gelukkig.

Over Zaina goed bericht, ze is er nog en in vrij goede doen. Niet lang na mijn laatste bericht over haar begin april waren we met haar en de vijf andere katten naar de dierenarts geweest voor de vereiste rabiës prik. Het was toen niet goed met haar en zoals we al vermoedden zag ook de dierenarts de reis voor haar naar Zweden niet meer zitten. De verwachting was dat ze in de loop van april steeds verder achteruit zou gaan en dat we op enig moment de beslissing zouden moeten nemen om haar in te laten slapen.

Maar, wonder boven wonder knapte ze langzaam op! En nog steeds is ze vrij goed, niet top, maar veel te goed om haar in te laten slapen. Het is afwachten hoe de verhuizing op haar zal uitwerken. We hopen dat de impact meevalt en dat ze toch nog een poosje in Zweden kan genieten. Het is me toch wel een sterke tante hoor….haar wil om te leven is nog steeds zo groot als toen ze kitten was en het ook niet vanzelf ging.

Met Ganna gaat ook alles goed. Hij is intussen een mooie kerel van bijna negen maanden. Ik ben zo blij dat hij is gebleven, het is een schat van een kater en sociaal met alles en iedereen. En….tot nu toe sproeit hij niet, hopelijk blijft dat nog een poosje zo 😉

De andere katten doen het ook perfect en hoewel er al een en ander in het huis is veranderd zoals steeds meer dozen enzo, heb ik niet het idee dat ze al verhuisstress hebben. De veranderingen gaan geleidelijk en de meest vertrouwde mandjes, klimpalen enzo zijn nog gewoon aanwezig, die worden pas de laatste week ingepakt.

Ons huis in Drenthe hadden we snel verkocht en dat is een zorg minder. Ik merk wel dat het ook wel een beetje pijn doet dat we dit plekje kwijt raken, we woonden hier erg mooi en rustig.

En verder is het nog meer afscheid nemen. Van vrienden, familie, kennissen, van onze vertrouwde dierenarts, leuke plekjes in de buurt etc etc…. en dat is best wel slikken. Komt bij dat ik ons huis in Zweden nog steeds niet gezien heb, dat is er niet meer van gekomen en dat maakt het ook nog steeds erg onwerkelijk. Een van de vriendinnen die gedag kwam zeggen heeft trouwens heel mooie foto’s gemaakt van de katjes, ik plaats er in dit stukje verschillende van. Dank je wel Hélène!

Gezien de aller drukste weken die nog op ons afkomen denk ik dat dit de laatste update vanuit Nederland is. Eenmaal gesetteld in Zweden ga ik de site gedeeltelijk in het Engels overzetten en ook een eerste bericht in het Engels plaatsen…dat lijkt nu nog heel raar maar eenmaal aan de andere kant van de grote brug zal het vanzelfsprekender aanvoelen denk ik.

Hopelijk tot ziens over een poosje!