Vandaag zijn onze E-‘tjes alweer vijf weken…wat gaat het snel.
De afgelopen weken is er veel gebeurd in hun jonge leventjes. Ze verhuisden naar mijn kamer en daar kregen ze behalve meer ruimte ook meer contact met de andere huisgenoten, die dat soms ook wel een beetje spannend vonden:
Grote zus Didi vond het erg interessant maar ook superspannend….
We gaven de kittens eerst een klein gedeelte van mijn kamer zodat iedereen even kon wennen. In een paar stapjes is hun ruimte intussen vergroot tot bijna de hele kamer, dat hebben ze nu ook wel nodig ;-))
Als zo’n hummeltje slaapt kan je hem eens rustig besnuffelen
Samen eten is dé manier om drempelvrees van beide kanten te overwinnen. Rond etenstijd is het sowieso altijd opvallend druk bij de kleintjes 😉
Dat zelfstandig eten gaat al erg goed. En zo klein als ze zijn wordt er na het eten ook al uitvoerig gepoetst.
Rond de vier weken komt naast het vaste eten ook het gebruik van het kittenbakje op de agenda. Kennelijk had Elano de handleiding al eens gezien want binnen een kwartier had hij zijn eerste plas erop gedaan. De eerste weken wordt er nog weleens in het grit gehapt en daarom gebruiken we in die periode kattengrit wat niet klontert, want dat zou problemen in de maag kunnen geven.
Ook de hondjes komen af en toe eens kijken hoe het met de koters gaat.
En verder wordt er natuurlijk veel gespeeld. Goed voor hun lichamelijke en geestelijke ontwikkeling, en geweldig als vermaak voor ons en het eerste bezoek waarmee ze intussen kennis hebben gemaakt.
En zo zien de heertjes er met vijf weken uit:
Elano. Met 660 gram vanmorgen is hij ruim een ons zwaarder dan zijn broertjes. Een paar weken geleden was hij in gedrag ietsje meer terughoudend maar intussen gaat hij voorop en is als eerste bij je….en op je.
Ennio. Hij is zeker minder bescheiden geworden vergeleken met twee weken geleden, al vindt ie het opgepakt worden door vreemden nog wat spannend. Een heel lief en zacht ventje.
En dan ‘Prins Charming himself’ Egilias. Weet zich altijd net even anders te presenteren en zo de aandacht op zich te vestigen. Sorrel zilvers zijn vaak wat moeilijker te fotograferen maar daar heb je met zo’n uitstraling weinig last van ;-))
En zoals je van jongens kunt verwachten….geef ze een bal en daar gaan ze 😉
Van spelen word je natuurlijk erg vies 😉
