Gisteren was het dag 33 van Fealynn’s zwangerschap, precies op de helft. Vorig jaar was ze met haar vijfling in dezelfde fase 550 gram aangekomen, nu al 750, met hetzelfde begingewicht. Ik praat mezelf aan dat het nog alle kanten op kan, en dat is ook zo, maar de kans op een nog groter nestje dan in 2018 is wel reëel.

Deze foto is van begin vorige week, dag 24….ik bedoel maar….

Ze is graag in de slaapkamer waar ik dinsdag alvast maar een doos geïnstalleerd heb voor de bevalling. Ik twijfel nog of ik hem niet iets te klein vind maar iedereen kan nu alvast aan het idee wennen;-)

Men neme een doos… en daar heb je de eerste belangstellende al…

Na de verbouwing tot kraambed vindt Noortje hem ineens heel spannend 😉

Didi is wat minder onder de indruk.

Maar al gauw komt moeder zelf ook een kijkje nemen,

en word je gesommeerd het pand te verlaten 😉

Eens even kijken of dit in orde is….

Hm, ja, dat moet wel lukken…

Als laatste komt Zaina ook nog even kijken en dan gaat iedereen weer over tot de orde van dag. Wildkleurtjes Kallima en Chanoa spelen nog even ‘ wij hebben niets gezien’

Wordt vervolgd….

Half maart werd Fealynn krols en mocht ze opnieuw op huwelijksreis naar PerSé. De kittens uit hun vorige nestje vonden we zo geslaagd qua karakter en uiterlijk dat we deze combinatie nog eens wilden doen. Het was voor beiden weer even wennen aan elkaar maar na een dagje geduld zijn er vijf geslaagde dekkingen geweest.

Inmiddels zijn we drie weken verder en is het overduidelijk dat Fealynn zwanger is. Ze is al aardig uitgedijt en qua gewicht loopt ze zelfs voor op vorig jaar toen er vijf kittens werden geboren. Nu zit ik niet te wachten op een nog groter nestje, maar het zegt gelukkig allemaal nog weinig. Het kan best zijn dat ze de komende week bijvoorbeeld niet aankomt. Sowieso is het gewicht van de vruchtjes zelf nog te verwaarlozen, dus de gewichtstoename komt niet direct daarvan in dit stadium 😉

Deze foto van haar buikje is van vandaag, dag 21. Toch al duidelijk te zien…

We wachten het maar rustig af. Als alles goed gaat worden de kleintjes in elk geval rond 21 mei geboren. Een dag of 10 daarvoor laat ik een röntgen maken voor het aantal, ik vind het wel fijn om te weten waar we op kunnen rekenen bij de bevalling.

De dagen zijn ondertussen aardig lang en de katten zijn nu ook ’s avonds meer buiten. En daar komen ze nog wel eens wat tegen….

Normaal is Chanoa onze muizenvanger maar moeder Kallima is het ook gelukt. Ik vond wel dat ze er maar even buiten mee moest blijven 🙂

Verder is het genieten van de verschillende bloesems in de tuin. Het is jammer dat het vaak zo kort duurt, maar ik vind het elk jaar weer bijzonder. Een van de mooiste is de bloei van onze prunus. Didi vraagt zich af waarom het boompje zo zoemt…..

Met de wiebelige takken van de krulhazelaar blijft het leuk spelen

Zo los je het op als de zon schijnt maar de temperatuur nog wat achterblijft

Ons mooie meisje Chanoa