Eind december waren de kittens acht weken en werd het tijd voor de verovering van de wereld buiten mijn kamer. Ze hadden weinig aanmoediging nodig, elke deur die voor ze openging werd zonder enige schroom gepasseerd. Heerlijk, die nieuwsgierigheid en onbevangenheid.

Ook kwamen ze vanaf nu onze drie honden vaker tegen. Alles bij elkaar in de kamer is nog wat lastig met het grut maar ontmoetingen met ze in de hal op weg naar buiten verlopen erg goed. Grappig om te zien dat ook bij dit soort nieuwe ervaringen de karaktertjes van de kittens steeds weer terug komen. Felicia is de meest dappere, zij stapt overal op af. Fabio kijkt net iets langer de kat uit de boom en Figaro vindt nieuwe dingen eerst erg spannend, maar als hij wat meer tijd krijgt wint zijn nieuwsgierigheid het altijd weer.

Op 9 januari ging de hele bubs voor het eerst met de auto…naar de dierenarts. Wat zaten ze om zich heen te kijken onderweg, ze vonden het een beetje spannend maar erg interessant. Ook bij de dierenarts ging alles perfect, en ze gaven geen krimp tijdens de prik. Afgelopen week hebben ze hun tweede vaccinatie en de chip gehad, dat verliep ook prima.

Didi wordt ondertussen steeds meer een moeder op afstand. Ze kijkt af en toe nog wel een beetje mee met de kleintjes maar ze ligt ook steeds vaker in een andere kamer dan het grut. Ook ’s nachts redden ze zich prima volgens haar, de laatste weken slaapt ze weer liever bij ons op bed.

Felicia en Figaro gaan komende week nog een keer mee naar de dierenarts voor een rabiësprik, want zij verhuizen over een poosje naar het buitenland. Dat poosje kan nog wel even duren nu het reizen weer lastig is gemaakt vanwege de pandemie. Dat vinden we natuurlijk heel erg…langer bij ons houden ;-)))

Voor Fabio nadert het afscheid al wel snel. Nog een paar daagjes genieten van het complete trio en dan is het weer de eerste dag van de lach en de traan… blij dat ze goed terecht komen, maar ook weer even slikken bij het afscheid.