Al een paar jaar speelde het idee in onze gedachten om te emigreren zodra John met zijn werk kon stoppen. Verschillende landen kwamen voorbij, met allemaal hun plussen en minnen. Ergens gaan wonen is iets anders dan er op vakantie gaan. Je laat ook veel achter, daar hebben we goed over nagedacht, maar het opent ook weer nieuwe deuren. Hoe het uitpakt is eigenlijk nooit te overzien, maar ik denk dat we vooral spijt krijgen als we het niét doen.

Onze keuze is uiteindelijk op zuid Zweden gevallen. Een poosje geleden hebben we er een leuk huis gekocht met genoeg ruimte binnen en buiten voor onze dieren. Het is voorlopig ons vakantiehuis. Van de zomer hopen we er definitief te gaan wonen.

In Zweden zijn de Abessijn en Somali gelukkig niet onbekend, en de vader van Verona is toevallig ook een Zweed! Ik ken er verschillende fokkers en hoop er jaarlijks een nestje te kunnen blijven doen. De planning voor Verona x Ganna is in de nazomer/herfst van dit jaar. De website/blog blijft bestaan maar de berichtjes zullen t.z.t. in het Engels gaan, en wie weet later in het Zweeds….al lijkt mij dat nu nog heel ver weg ;-).

Komende dinsdag krijgen alle katten alvast hun rabiësprik. Tenminste dat hoop ik…want Zaina’s klachten zijn drie weken na de doxycycline kuur toch weer terug gekomen. Het is nog niet zo heftig als voor de kuur maar we zijn helaas voor 80% weer terug bij af. Ik had het wel verwacht maar het is verdrietig omdat we weten dat er eigenlijk geen verdere behandelopties zijn. Ik weet niet of ze nu de vaccinatie mag hebben, en hoe het verder gaat. Eigenlijk ben ik bang dat ze niet meer in Zweden gaat komen, maar dat denk ik al een hele poos. Dinsdag gaat ze in elk geval mee naar de dierenarts en zullen we verder overleggen.

We zijn altijd blij als we van onze vroegere kittens of herplaatsers wat horen. Onlangs kregen we een mooie foto van Massimo, onze vroegere kater. Vanwege zijn twaalfde verjaardag had ik zijn mensen nog eens aangeschreven en kreeg ik een leuke mail met foto terug. Hij ziet er goed uit en is eigenlijk nauwelijks veranderd. Ik heb de foto doorgestuurd naar zijn Duitse fokster Isabel Delank die ook nog steeds erg betrokken is bij het wel en wee van haar fokjes. Van haar kreeg ik een foto terug van Massimo’s moeder Tabanya on Tiptoe, 17 jaar intussen, met een wat mindere gezondheid maar dat is begrijpelijk op die leeftijd.

De komende maanden zullen we erg druk zijn met alle verdere voorbereidingen voor Zweden. We hopen dat onze dieren niet te veel last gaan krijgen van de stressvolle periode die er aankomt. Helemaal te voorkomen valt dat niet.
Ik hoop nog tijd te vinden voor een of twee berichten voordat de verhuiswagen voor de deur staat….