Een doosje geluk, zo noem ik het, wat is het genieten als alles zo goed gaat.

Moeder Fealynn is de afgelopen dagen steeds meer vertrouwd geraakt met haar nieuwe rol als moeder. Er is nog maar af en toe een klein beetje hulp nodig met het aanleggen van de kleintjes of haar in de meest ideale positie leggen. Ze ondergaat alles rustig en lijkt erg op haar gemak. Door de warmte had ze even een dipje maar dat was gelukkig snel voorbij. Een paar keer per dag gaat ze even naar buiten. Ze reageert rustig op de andere poezen en zij eigenlijk ook op haar. Ze hebben van een afstandje al even naar de kittens mogen kijken en de geur op kunnen snuiven. Ze vinden het nog wel een beetje spannend ;-). We bouwen de kennismaking rustig op.

Deze foto is van gisteren, dag vier….echt een doosje geluk 🙂

De kleintjes groeien werkelijk als kool en warempel zonet had het eerstgeboren kitten zomaar ineens de oogjes al open. Vroeg hoor, op dag vijf. Ook het sorrelzilvertje was er mee bezig, in de hoekjes was het al zover.

Een leuke verrassing trouwens die we tijdens de bevalling niet opgemerkt hadden: Daags na de geboorte begon het steeds meer op te vallen dat een van de sorrelzilvers  toch echt een beetje anders was opgedroogd ;-). Dieper ‘rood’, ook meer aan de zijkant…ik heb nog geen ervaring met volle sorrels in een nestje maar dit zou er wel eens een kunnen zijn dacht ik. En ja, met behulp van navraag en nog eens goed gekeken moest dit haast wel een sorreltje zijn. Even later viel een tweede sorrelzilvertje door de mand. Hier was het minder duidelijk te zien op het ruggetje maar ik had begrepen vooral naar het gezichtje te kijken. De eerste dagen zie je kittens meest van bovenaf en dan valt het minder op. En verhip…alsof ze het meegekregen hadden lagen de twee ‘verdachten’ vijf minuten later perfect naast elkaar met hun gezichtjes naar mij toe en was het helemaal duidelijk, twee volle sorreltjes in het nest, wat leuk!  Ik had er rekening mee gehouden dat het eventueel kon, maar het was afwachten of het ook zou gebeuren.

Hier is het goed te zien. En mooi ook het verschil met het kleintje achter hun wat wèl een sorrelzilvertje is.

En zo liggen ze dan, eten, slapen en groeien. De zwartzilvertjes zijn het grootst en het zwaarst, vanmorgen al 177 en 168 gram. De anderen zitten rond de 160 gram.

Met de geslachtjes ben ik er nog niet uit, maar de week is ook nog niet om 😉 . Nog geen nestje gehad waarbij ik het zo moeilijk vond. Alleen van het sorrelzilvertje ben ik zo goed als zeker dat het een poesje is. Voor de rest lijken we aardig in de katertjes te zitten, maar begin volgende week hopelijk echt duidelijkheid hierover.